प्राकृति प्रकोपलाई मध्यनजर गर्दै एउटा चिठ्ठी

विश्व प्राकृति प्रकोपलाई मध्यनजर गर्दै एउटा चिठ्ठी कोर्ने झमर्को गर्दै छु।

हुन सक्छ संसारको अनत्य अर्थात यस पृथिवीमा अधिक रुपमा कृतिम बस्तुहरूको बृदि भएर हो!या त कुनी के भएर हो ? घरि-घरी त साँच्चै अकल्पनिय  प्राकृति

 प्रकोपहरू भई दिन्छ। घरि-घरी २२डिसेम्बर जस्ता हो-होल्लाहरू बिश्वमा फैलि दिन्छ । घरि-घरी हिड्दा हिड्दै बीच बाटोमै अन्दकार अधेरीले छेकेर आएको जस्तो हुन्छ। घरि एकासी चारै तीर बेगले तुफान बाडी आई दिन्छ। वास्तमै भन्नु पर्दा यस्तो जोखिमय जीवन् जिउनु भन्दा बरु संसारमा आफ्नो परिचय लिएर न-आउनुनै बेस हुने थियो होला।

मलाइ पल-पल केहीना केही मानसिक तनावले सताइ रहेको हुन्छ। कहीले काही अतितका दिनहरुमा गरेका केही महत्वपुर्ण कार्यहरूलाई सम्झन्छु। कहीले काहि ती अतितिका पलहरूलाई पल्टाएर हेर्छु। कहीले काहि आफ्नै परिवार अनि जीवन संगिनी सँग अन्कमाल गरि खिचिएका तस्बिरहरू पल्टाएर हेर्छु। र निर्दोस नयनहरुबाट आशुका ढिकाहरू खसाल्दै। भगवान् सँग प्राथना गर्छु । संसारमा जस्तो सुकै अकल्पनिय प्राकृतिक प्रकोप भए पनि मेरो परिवार अनि मेरी प्राण भन्दा प्यारी जीवन् संगिनी सँग भेट्न पाऊँ । यसरिनै फेरी फेरी जिवनमा संगै बसेर रमैलो गर्दै । तस्बिरहरू खिच्न पाऊँ भनेर कामना गर्छु। फेरी यसरी चिन्तामय अवस्तामा टोलाएर बसी रहेको अवस्थामा अचानक अकाशमा मेग गर्जन थाल्छ। धर्तिनै फुट्लाझै गरेर गडाङ, गुडुङ गर्न थाल्छ। फेरी मेंरो जीवनको यात्रनै यति रहेछ। फेरी बिगतका रमैला क्षणहरू अनुभव गर्न नपाइएलाकी, मेरि प्राण भन्दा प्यारी जीवन् सङिनी र परिवार प्रति गर्नु पर्ने बाकी कर्तब्य पूरा गर्न नपाइएलाकि? जीवनामा फेरी पनि मेरि जीवन् संगिनीलाई थप माया गर्न नपाइएलाकि जस्तो भान हुन्छ।। फेरी धत कस्तो कु-बिचार?? भनेर आफ्नै टाउकोमा आफैले हिर्काउछु । र फेरी केही हुन्न भनेर मनलाई बुझाउन खोज्छु। अचानक प्रक्रितिक प्रकोपहरू भई दिन्छ। फेरी दिमाकले अन्याथा सोच्न थाल्छ !